Fehmi Koru*
Rusya devlet başkanı Vladimir Putin ülkesinin Ulusal Güvenlik Konseyi’ni toplantıya çağırmış. Gazeteler, bunu, Finlandiya ile İsveç’in NATO’ya katılma basamağında bulunduğu haberine bağlıyor.
Nükleer silahları kullanma tehdidinde bulunmuştu Putin; herhalde toplantıda o mevzuyu açacaktır.
Tesadüf bu ya, birbiriyle irtibatlı bu iki gelişmeyi hazmetmeye çalışırken, Avrupa Konseyi’nin başkanı Charles Michel de, İkinci Dünya Savaşı’nda nükleer bombayla yerle bir edilmiş, 100 binden fazla insanın hayatını kaybettiği Japonya’nın Hiroşima kentindeydi.
Michel oradan, Putin’e, nükleer silahlara başvurursa bunun çılgınlık olacağı bildirisini vermekteydi.
Tahminen Hiroşima’dan sonra nükleer atakta 80 bin Japon’un öldüğü Nagasaki’ye de gider Michel…
Farklı haberlerin dünyaya ulaştığı sırada, dün akşam, ben de Netflix’te, yeni çevrilmiş ve birkaç gün evvel izlemeye açılmış İkinci Dünya Savaşı’nın mukadderatını değiştiren bir olayla ilgili ‘Operation Mincemeat’ (Kıyma Operasyonu) sinemasını izliyor ve kendime, “Putin de bu türlü bir oyuna getirilmiş olabilir mi?” sorusunu soruyordum…
Sinemaya bahis olan tarihi istihbarat oyunu şu: Adolf Hitler, Avrupa’yı Almanya’nın art bahçesi haline getirmek üzere askerlerini dört bir tarafa yolladığı ve bir çok ülkeyi işgal ederek sonuç da almaya başladığı sırada, bir sonraki maksadı olan İngiltere de, onun hevesini kursağında bırakmak için planlar yapmaktadır.
İngilizler Hitler’e bir tuzak kurarlar.
Hitler’in Avrupa’nın güneyindeki askeri yığınağını doğuya kaydırmasıyla sonuçlanacak bir tuzak…
Almanlar İngiliz ordusunun Sicilya’ya çıkarma yapmasını beklemekte, İngilizler ise Hitler’i bu beklentisinin yanlış olduğuna, birinci saldıracakları yerin Sicilya değil Yunanistan olduğuna inandırmayı hedeflemektedir.
Operasyon bayağı ince ince hesaplanmıştır. [‘Kıyma’ ismi konulmasının sebebi bu olsa gerek.] Bir ceset bulunacak, asker rütbeli meyyitin yanında bulunacak çantasına özel mektuplar yanında çıkartmanın Yunanistan’a yapılacağına dair bir rapor da konulacaktır. Evrakların gerçek olduğuna inanılması için bütün önlemler alınmıştır.
İspanya’da bir kıyı kasabasına vuracak halde bir denizaltıdan denize bırakılacaktır ceset.
Bulunduğunda çantanın Madrid’e ulaşması ve orada aktif bir Alman casusunun evrakları çalması sağlanacak; onun aracılığıyla Berlin’e ulaştığında Hitler’in görüşlerine kulak verdiği az şahıslardan bir istihbarat örgütü yetkilisinin eline geçmesi beklenecektir.
Tuzak, yetkili dokümanların gerçek olduğuna inanırsa Hitler’i de inandırabilir, o inanırsa askerlerini Yunanistan cephesine kaydırabilir hesabıyla kurulmuştur.
Sahiden inceden inceye kurulmuş bir tuzak…
Ve Hitler tuzağa düşer ve operasyon muvaffakiyete ulaşınca savaşın çehresi değişir.
Sinemanın sonunda verilen bilgilerden olayın gerçek olduğunu, lakin İngilizler’in kurdukları bu oyunu uzun yıllar saklayıp neden sonra ifşa etmeye karar verdiklerini öğreniriz.
Rusya –Putin– Ukrayna’ya saldırmakla emsal bir tuzağa düşürülmüş olabilir mi?
Bu türlü bir kuşku duymak için pek çok sebep var.
Putin ve toplantıya çağırdığı Ulusal Güvenlik Konseyi’nin üyeleri Ukrayna’yı işgallerinde bugün gelinen noktayı toplantılarında değerlendirirken bahsin bu istikametini de gündeme getirebilirler.
Olağan Kurul üyeleri cüretlerini toplayabilirlerse…
[İşgalin birinci günlerinde Konsey’i tekrar toplantıya çağırmış, beklediğinden farklı görüşte olduğunu fark ettiği istihbarat yetkilisini öbür üyeler önünde azarlamış, o imgeyi de Rusya Today kanalında yayınlatmıştı Putin. O sebeple, cüretleri kırılmış olabilir Kurul üyelerinin…]
Kıyma Operasyonu ile ilgili bilgiler tarih kitaplarında ve hatta internet ansiklopedisi Wikipedia’da da yer alıyor. Yalnız Putin ve Rus yetkililerin değil, çabucak her ülkenin siyasetinde tesirli insanların kendilerini misal operasyonlara muhatap olup olmadıkları konusunda sorgulamalarında fayda var.
Hatta kararlar verirken “Yoksa oyuna mı geliyoruz?” sorusunu da sormalıdırlar.
En son yetkili pozisyonundaki bireyler, kararlarına temel teşkil eden bilgi ve istihbarat kendilerine sunulduğunda da, onların ne derece gerçek olduğunu sorgulasalar akla yatkın davranmış olurlar.
“Özellikle de bizim ülkemizde karar vericiler dikkatli olmalı” da demek isterdim, lakin bu türlü bir temenniyi hak edecek gelişmelerle karşılaşılsa bile, bu çeşit oyunların bize işlemeyeceği kanaatinin varlığından da haberdarım.
“Böyle oyunlar bize işlemez” görüşü herkese hakim.
O halde yaşananlara biraz yakından bakalım.
İktisatta kendini aşikâr eden problemler yalnız bizim ülkemizin kaygısı değil; ABD’de de, Avrupa ülkelerinde de enflasyon var, temel besin unsurları fiyatları arttı, güç faturaları oralarda da el yakıyor.
Lakin oralarda önemli bir enflasyonla gayret var, bizde ise fiyatları durdurmak için alınan önlemler sıkıntıları daha da büyütüyor.
Her yeni önlem devreye sokulduğunda, “Acaba oyuna mı getiriliyor” diye düşünmeden edemiyorum.
Yargıda birbiri gerisine yaşanan olayları da iyi gelişmeler olarak göremiyorum.
Osman Kavala… Selahattin Demirtaş… Şimdi Canan Kaftancıoğlu… Her bahiste argümana girmeyi seven birileri “Bir sonraki maksat kişi Ekrem İmamoğlu” demeye başladılar bile…
Kendime “Kimin faydasına bunlar?” sorusunu her sorduğumda vardığım sonuç, bu gelişmelerin ardında bulunduğuna inanılan kişi ve örgütlerin aslında yaşananlardan ziyan görebilecekleri oluyor ve “Acaba oyuna mı geliniyor?” kuşkuculuğum beni tekrar tesiri altına alıyor.
Dış politikayı unuttuğumu sanmanızı istemem.
Ukrayna savaşında tarafsız tutumuyla dikkat çeken Türkiye, Finlandiya ve İsveç’in NATO’ya üye olmasıyla sonuçlanacak sürece karşı çıkacağını açıkladı.
Türkiye NATO üyesi ve NATO’da kararlar bütün üyelerin onayıyla alınabiliyor. Türkiye bu açıklamayla ihtilafta taraf haline geliyor.
Sanki ince bir oyun mu?
Biz mi oyun kuruyoruz, yoksa bize kurulan bir oyuna mı muhatap oluyoruz?
Daha fazla önceliği bulunan ve daha kıymetli husus, Rusya’da Putin’in vereceği nükleer opsiyonla ilgili karar…
İleride bugünlerin sinemasını de çekerlerse diğerleriyle birlikte bizler de neler yaşandığını o vakit öğreniriz.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
